Pałac Rzewuskich - Zrujnowana perełka regionu

Pałac został skomponowany przez Juliusza Nagórskiego w roku 1916 w stylu francuskiego renesansu oraz zabudowa folwarczna z połowy XIX wieku. Pałac po pożarze w roku 1985 jest w stanie ruiny. W parku znajduje się także szkoła rolnicza. Na cmentarzu parafialnym kilka XVIII i XIX w. nagrobków oraz grobowiec rodzinny wraz z kryptą i kaplicą Rzewuskich z połowy XIX w., w 2007 roku rozebrany ze względu na zły stan techniczny i brak zainteresowania rodziny Rzewuskich.

Jego budowa dla Kazimierza Henryka Rzewuskiego trwała od 1921 do 1922 roku. Prace wykończeniowe przeciągnęły się jednak i zostały zakończone dopiero w roku 1927. Wieś wzmiankowana była już w XIV wieku.

W posiadanie rodziny Rzewuskich posiadłość weszła w roku 1900 kiedy to Wacław Rzewuski nabył do niej formalne prawo. Sam majątek wszedł do tej rodziny w posagu wraz ze Stefanią z Lemańskich zamężna z Wacławem. Po jego śmierci majątek przeszedł w posiadanie jego syna i fundatora pałacu Kazimierza. Po zakończeniu II Wojny Światowej majątek składający się z rozległych terenów rozparcelowano w samym pałacu ulokował się miejscowy PGR. Pałac od tej pory zaczął pełnić funkcję budynku szkolnego i mieścił kolejno: od 1958 Roczną Szkołę Rolniczo- Gospodarczą dla Dziewcząt; od 1962 Technikum Wodno- Melioracyjne.

Po wybudowaniu nowego budynku szkolnego w pałacu umieszczono mieszkania i pomieszczenia administracyjne. W roku 1974 wewnętrzny dziedziniec pałacu został nakryty szklanym dachem. Od roku 1980 planowany był remont pałacu, który doszedł do skutku z powodu braku funduszy dopiero w 1988 roku. Remont po dwóch latach jednak przerwano. W roku 1984 strawieniu przez pożar uległa część dachu. Po tym fakcie z budynku wyprowadzono dotychczasowe funkcje mieszkalne i administracyjne. Opustoszały budynek zaczął popadać w ruinę.